15 Temmuz'da meydanlardaydım. Çocuklarım özgür bir ülkede yaşasın, özgürce kendilerini ifade etsin diye... Çocuklarım o gün yaşanan darbe başarılı olsaydı hem özgürlüklerini hem de aydınlık geleceklerini kaybedeceklerdi. "O gün neden savaşmadınız baba!!!" dediğinde, çocuğuma cevap veremeyeceğimi düşündüm ve en kritik çatışmaların olduğu yerlerden birine gittim.

Ülkeyi hainlere bırakmak demek, atalarımızdan aldığımız emanete ihanet etmek demektir. Ben mücadele edeyim de çocuklarım özgürce yaşasın, özgürce dolaşsın ülkemizde diye o gün erkenden meydanlardaydım.

Bedeli ödenmiş ülkenin, bedeli ödenmiş özgürlüğün tadını çocuklarım da çıkarsın istedim. Şimdi, onlar şehitçilik adı altında bir oyun oynuyorlar. Biri şehit oluyor, diğeri onun cenazesi başında ağlıyor. Sonra şehidi defnediyorlar, taziyeler falan filan.... Oyun işte, şehit gülüyor, ağlayan eğleniyor...

Dediler ki hiç korkmadın mı o gün? Korkmadım diyorum. Benim gibi pek çok kişinin, o gün korku nedir bilmedik, dediğini televizyonda duydum.

Çok kan aktı, çok insan şehit oldu ve yaralandı. Eve geldiğimde üstümün ve bayrağımın kan içinde olması da bundandı. Gerçek bir direniş, gerçek bir mücadele ortaya koyduk. Deliyi de veliyi de orda gördüm. Kafamızın üstünden vızır vızır kurşunların geçtiğini hissettik, sonra kurşunlardan vurulanları gördüğümüz halde, gidiyorduk ileri ileri...

Şimdi işgal altında olan, çatışmaların yaşandığı İslam beldelerini görüyorum ya; çocuklar, işgalciler, hainler, teröristler tarafından kaçırılıyor, vuruluyor, öldürülüyor ya; aklıma hep 15 Temmuz geliyor. Ya hainler başarılı olsaydı...

Çocukları şehitçilik oynayan bir ülkenin babalarıyız biz. Bedeli ödenmiş, özgür bir ülkenin özgür evlatlarıyız. Çocukları şehitçilik oynayan ülkenin insanlarını ne korkutabilirsiniz, ne yenebilirsiniz!!!...

Mahir KILIÇOĞLU

mahirkilicoglu@hotmail.com