Günümüzde ailelerin en büyük endişelerinden biri de çocuklarının yalnız kalması. Ailelerin büyük kısmı, çocuklarının izole edilmiş gibi göründüğünü ya da “gerçek” arkadaşları olmadığını düşünüyor. Bunun yanında, yapılan bir araştırmanın sonucu gösteriyor ki gençlerin%30’u kendilerini yalnız, depresif ve mutsuz hissediyor. Bu gençler büyüdükçe ve yetişkin olmaya başladıkça bu oranda pek bir değişiklik görünmüyor. Günümüzde; büyük şehirlerdeki insanların dörtte biri, hiç kimseyle bağlantı kurmadan yaşıyor. Yetişkin insanlar için yalnız olmanın yararları ve zararları tartışılabilir. Eğer yetişkin bir insan yalnız olduğunda daha mutlu ve üretken hissediyorsa bu bir sorun değildir. Ama yetişkinlerin aksine; çocuklar sosyal, duygusal ve hatta fiziksel olarak gelişmek için bile başka insanlarla iletişim kurmak zorundadırlar. Peki bir bakıcı, çocuk için yeterli sosyal ve duygusal etkileşimi sağlayabilir mi? Bu sorunun cevabı değişebilir. Örneğin, ufak bir çiftlikte büyüdüyseniz 1 ya da 2 kişiyle düzenli iletişim kurmak yeterli olacaktır. Böyle durumlarda daha az kişiyle etkileşim kurmanın yeterli olmasının nedeni ise çocukların zaten pek çok sorumluluk alarak hayatına devam etmesi ve çok fazla deneyime sahip olmasıdır. Fakat bu istisnai bir durumdur. Başka bir deyişle, bir çocuk böyle bir ortamda büyürken yaşadığı deneyimler ve küçük yaşlardan itibaren aldığı sorumluluklar sayesinde gelişir. Bunun sonucundaysa pozitif bir kimlik geliştirir, aidiyet hisseder ve hayatı yeterince yoğun olduğu için kendini yalnız hissetmez. Diğer yandan; şehirde, apartman dairelerinde ve kendisini ihmal eden ebeveynlerle büyüyen çocuklar için bu durum çok daha farklı olacaktır. Bu tür çocuklar, muhtemelen kendilerini sosyal medyada çok fazla zaman geçirirken bulacaklar ve yalnız olmaları konusunda iyi hissetmeyeceklerdir. Çocukların bu şekilde hayattan ve sosyal çevreden soyutlanmaları ise sonrasında depresyon, başarısızlık ve çok daha ciddi sorunlara yol açabilir.
Ebeveynler, çocuklarının yalnız olduğunu hissettiklerinde genellikle çocuğuna arkadaş edinmesi için baskı yapar ya da onlar için arkadaş bulma arayışına girerler. Ama ilk önce kendinize, çocuğunuzun içe dönük mi yoksa dışa dönük mü olduğunu sormalısınız. Çocuğunuz yaşıtlarıyla daha fazla iletişim kurmak istiyor mu? Bunu anlamak oldukça önemlidir çünkü bazı durumlarda çocuklar bir ya da iki arkadaşa sahip olma konusunda oldukça mutluyken aileler çocuklarının yalnız olduklarını düşünmeye devam ederler. Utangaç olmak veya az arkadaşa sahip olmayı istemek yalnız olmakla karıştırılmamalıdır. Eğer bir çocuk daha fazla arkadaşa sahip olmak istiyor ama arkadaş bulma konusunda sorunlar yaşıyorsa bu durum yalnızlık olarak tanımlanabilir.
Eğer çocuğunuz yalnızsa bu pek çok konuda sorun yaratabilir. Bu sorunla baş edebilmek için yapılabilecek şeyler mevcut. Ailelerin çocukları için arkadaş bulmaları veya onları bunu için sürekli zorlamaları bu sorunun üstesinden gelmek için pek iyi yöntemler değiller. Ama çocuğunuzun arkadaş bulabileceğine inandığınız uygun ortamlar yaratmak faydalı olabilir. Bunlar; spor, enstrüman kursları, gönüllü faaliyetler gibi pek çok şey olabilir. Fakat bunları yaparken “yeni arkadaş edinme” konusundan bahsetmemekte fayda var. Çocuğunuz bu faaliyetlere katılmak istemezse direkt olarak yeni arkadaş edinebileceğini söylemek yerine bu etkinliklerin farklı faydalarından bahsedebilirsiniz. Daha sonra ise çocuğunuza uyum sağlaması için biraz zaman vermelisiniz. Eğer çocuğunuz bu ortamda kendini rahat hissederse, zaman içinde kendi ilgi alanlarına ve karakterine uygun arkadaşlıklar kuracaktır. Eğer bu şartlarda çocuğunuz hala arkadaş bulmakta zorlanıyorsa belki ona arkadaşlık, beraber zaman geçirme ve yeni insanlarla tanışma konusunda küçük dersler verebilirsiniz. Eğer çocuğunuzun yalnızlık sorunu yaşadığını düşünüyorsanız belki ebeveynleri olarak ona koçluk etmeyi düşünebilirsiniz. Yalnızlık küçümsenmesi ya da görmezden gelinmesi gereken bir şey değildir. Çocuklar henüz küçük yaşlarda arkadaş edinme becerilerinde sorun yaşarlarsa, hayatlarının ilerleyen zamanlarında ihtiyaç duydukları pozitif ilişkileri kuramayabilirler. Bu yüzden öncelikle yalnızlığın çocuğunuzun kendi tercihi olup olmadığını anlamalı, ona bir noktaya kadar yardımcı olmalısınız. Ama sorunu çözemediğinizi düşündüğünüz anda bir profesyonele danışmayı da ihmal etmemelisiniz.